Choroba kociego pazura - objawy i diagnostyka
2018-05-29

Co to jest choroba kociego pazura?
Choroba kociego pazura, zwana także bartonelozą jest łagodną chorobą odzwierzęcą. Wywołują ją bakterie Bartonella henselae, przenoszone przez koty. Zwierzęta nie pozostają tylko bezobjawowymi nosicielami, ale też zapadają na chorobę (może wystąpić utrata apetytu, powiększenie węzłów chłonnych, gorączka, agresywne zachowanie, zapalenie wsierdzia, problem z rozrodem, ogólne drgawki). Mimo łagodnego przebiegu choroby, dla dzieci i młodzieży choroba kociego pazura może być niebezpieczna i prowadzić nawet do zapalenia mózgu.Przeczytaj: Zoonoza – choroby odzwierzęce (pasożytnicze, bakteryjne)
Choroba kociego pazura – przyczyny
Do zakażenia dochodzi poprzez bezpośredni kontakt bakterii z błonami śluzowymi lub powierzchnią ran. Najczęściej są one wynikiem:- zadrapania przez kota,
- ugryzienia przez pupila,
- kontaktu śliny z uszkodzoną skórą.
Czy wiesz jak działa: Felinoterapia - terapia z udziałem kotów
Choroba kociego pazura – objawy
Po 7-12 dniach wylęgania pojawiają się pierwsze objawy (50% pacjentów) – grudka i zaczerwienienie w miejscu zranienia – znika po 1-2 tygodniach. Po 10-14 dniach po tych zmianach u 10% pacjentów występuje gorączka, powiększone węzły chłonne, które mogą ulec zropieniu, obrzęk śledziony. U wszystkich mogą być bóle pleców, głowy, podbrzusza, ogólne rozbicie. Jeśli ktoś ma słabszą odporność, potrzebna opieka lekarska. Przechorowanie daje długotrwałą odporność.
Pozostałe objawy choroby kociego pazura to:
- gorączka,
- bóle głowy,
- brak apetytu,
- osłabienie,
- apatia,
- dolegliwości układu pokarmowego,
- powiększenie śledziony i wątroby,
- bóle stawów,
- utrata wagi.
Choroba kociego pazura – diagnostyka
Pierwszym elementem diagnostyki jest wywiad, w czasie którego pacjent przedstawia swoje dolegliwości oraz informuje lekarza o zadrapaniu przez kota. Następnie lekarz przechodzi do badania brzucha. Jeśli śledziona lub wątroba są powiększone może podejrzewać zakażenie bakteriami. Kolejnym etapem jest palpacyjne badanie węzłów chłonnych. W przypadku ich powiększenia lekarz zleca badanie serologiczne, które wskazuje obecność przeciwciał w klasie IgG. Syndrom kociego pazura może być również stwierdzony poprzez biopsję węzłów chłonnych.Zobacz też: Koci katar – objawy, leczenie. Ile trwa?
Choroba kociego pazura – leczenie
W większości przypadków choroba przebiega łagodnie i ustępuje samoistnie, dlatego nie jest konieczne stosowanie leczenia. Jednak w cięższych przypadkach lub u osób z upośledzeniem odporności podawane są antybiotyki z grupy cefalosporyn i chinolonów. Zdarzają się również przypadki niedoleczenia i uśpienia choroby, która przy ponownym obniżeniu odporności znów zaatakuje. Dlatego najważniejsza jest konsultacja lekarska i stosowanie się do zaleceń specjalisty.Choroba kociego pazura – powikłania
Choroba kociego pazura może mieć również nietypowy przebieg prowadzący do powikłań. Dotyczy to 10% chorych pacjentów. Może wystąpić:- zapalenie spojówek i powiększenie regionalnych węzłów chłonnych,
- plamica wątroby i śledziony,
- zropienie węzła chłonnego,
- zespół Parinauda,
- zapalenie siatkówki i nerwu wzrokowego,
- zapalenie narządów: migdałków, mózgu, kości, płuc, szpiku, kłębuszków nerkowych, tętnic mózgowych, wątroby.
- rumień guzowaty,
- zapalenie kości i szpiku,
- niedokrwistość.
Choroba kociego pazura u dzieci
Zespół kociego pazura najczęściej występuje u dzieci oraz młodzieży. W przypadku najmłodszych jest to spowodowane obniżoną odpornością, a także naturalną otwartością na kontakt ze zwierzętami. Dzieci najczęściej w czasie zabawy zostają zadrapane czy ugryzione przez pupila, co jest pierwszym krokiem do infekcji. Należy zachować ostrożność i nadzór nad zabawami pociech ze zwierzętami. Jest to szczególnie ważne w przypadku młodych kociąt, które są najczęstszymi nosicielami bakterii. Jeśli jednak dojdzie do zadrapania, trzeba koniecznie je zdezynfekować oraz obserwować czy nie pojawiają się objawy choroby.Zobacz: Drapak dla kota – na ścianę, tekturowy, z domkiem – jak wybrać?
Choroba kociego pazura – zapobieganie
Najprostszym sposobem jest ograniczenie lub wyeliminowanie kontaktu z kotami. Jednak jeśli jest to niemożliwe najlepiej zadbać o higienę kota, myjąc ręce po zabawie z pupilem. Jeśli dojdzie do uszkodzenia skóry w trakcie zabaw, należy zdezynfekować ranę i zapobiegać jej kontaktu ze zwierzęciem. Niezbędnym elementem jest zadbanie o ochronę kota przed pchłami, które roznoszą bakterie.Czytaj także: Transporter dla kota (klatka, kontener i torba transportowa dla kota)
Fot. 123RF
Pokaż więcej wpisów z
Maj 2018